Iedereen is op zoek naar liefde. Van vrienden, familie, een partner, of onszelf. Relaties kunnen op onverwachte manieren beginnen en eindigen. Het kan ons het meest gelukkig maken, maar ook heel veel pijn doen. Volgens Jan Geurtz zijn we verslaafd aan liefde en bevestiging. We klampen ons vast aan relaties op manieren die we eigenlijk niet zouden moeten doen. In dit artikel lees je wat ik leerde van het boek ‘Verslaafd aan Liefde‘ en wat ik ervan vond.

Contraproductieve reflex

We hebben de neiging om ons geluk te verknallen door de manier waarop we ons eraan vastklampen. Dit doen we door een prettig gevoel proberen vast te houden of te herhalen. Maar andersom werkt hetzelfde: we vergroten negatieve gevoelens door de manier waarop we er actief vanaf proberen te komen, want wat je aandacht geeft dat groeit. Dit is ook wel de contraproductieve reflex.

De contraproductieve reflex zit in alles. Hoe minder onzeker we willen lijken, hoe meer onzeker we zijn. Hoe meer we plezier proberen vast te houden, hoe meer je het plezier juist verpest. Narigheid voorkomen, creëert juist lijden.

Ons negatieve geloof

Geluk is veel dichterbij dan we denken. We hebben het allemaal in ons, maar we komen er niet uit onszelf bij. Dit komt door de manier waarop we denken. We hebben van nature een negatief geloof, waarin we onszelf snel afwijzen. Dit gaat haast automatisch. Elke bevestiging van dat we niet goed genoeg zijn nemen we veel sneller aan dan bevestiging van dat we wél goed genoeg zijn. Toch is het de moeite waard om hier uit te komen. Want vanbinnen zijn we goed, en afwijzing naar onszelf is niet nodig. Mensen doen elkaar zelden bewust zijn. Hoe lang is het bij jou geleden dat je bewust iemand pijn deed? Waarom zouden we er dan vanuit gaan dat mensen slecht zijn? Mensen die veel liegen, verslaafd zijn, vermoorden, noem het maar op, zijn vaak niet gelukkig. Als de mens van nature slecht was, zouden we toch blij moeten worden van dit soort dingen?

Bewustzijn

Wij kunnen onze gedachten zien en er als het ware ‘boven hangen’. Wanneer je je bewust wordt van je bewustzijn (zoals je gedachten en oordelen), dan is dat je gewaarzijn. Dit is neutraal, zonder oordeel, neutraal en helder. Dit is je essentie.

We moeten het niet afwijzen dat we hard naar onszelf zijn. Dus eigenlijk moeten we onze zelfafwijzing niet afwijzen. Snap je het nog? Wanneer je al je gevoelens en emoties begint te omarmen, kan echte zelfliefde groeien.

Relaties

De traditionele relatie is een spel van hoop en vrees. We klampen ons vast aan de eerste verliefdheid, waardoor deze juist sneller wegtrekt. Je weet welk gedrag bij de ander tot waardering leidt en wat niet. Je kiest de veilige paden om afwijzing te voorkomen. Wil je eigenlijk nog een jaar in het buitenland wonen? Dan is het maar de vraag of je partner dat oké vind. Houdt je partner er niet van dat je er onverzorgd bijloopt in het weekend? Dan probeer je dat te vermijden. Eigenschappen in jezelf die door de ander worden afgewezen, worden geamputeerd. Dit doen we omdat we niet afgewezen willen worden door onze partner. Eigenlijk geef je jezelf en je vrijheid zo steeds meer weg.

We hangen vaak onze bevestiging en eigenwaarde op, aan het wel of niet hebben van een relatie. Zonder relatie of andere vorm van liefde ontvangen voelen we ons liefdeloos en eenzaam. Dit legt een enorme druk op daten en relaties. Als het mislukt, dan is er heel veel pijn. Als het wel lukt, dan moeten we het zo goed mogelijk proberen vast te houden. Dit geeft beknelling. Er komen in- en expliciete regels. We gaan elkaar dingen verbieden, om zo min mogelijk onenigheden te voorkomen.

Hou van elkaar, maar maak van liefde geen verbinding

Je mist de ander, wanneer deze er niet is. Je voelt je minder fijn in je eentje, dan wanneer je single was. Je wil herhaling van het samenzijn. Zie je de overeenkomsten met een verslaving? Het constant samen willen zijn is een geromantiseerd beeld, wat eigenlijk staat voor een bepaalde afhankelijkheid van elkaar.

Wanneer je accepteert dat relaties meestal tijdelijk en veranderlijk zijn, geeft dat vrijheid. In een spirituele relatie blijf je koste wat het kost onafhankelijk. Je hebt de ander niet nódig voor aandacht, bevestiging, liefde en geluk. Wanneer je voor een langere tijd (of zelfs altijd) bij iemand bent is dat puur uit liefde. Niet vanuit afhankelijkheid, gewenning of conformeren aan de rest, maar puur omdat diegene simpelweg de leukste is. Hoe mooi is dat?

Een spirituele relatie

Een spirituele relatie is een relatie waarbij je:

Van elkaar houdt, maar geen verbinding hebt.
Alleen bij elkaar bent vanuit liefde. Niet vanuit veiligheid of gewoonte.
Accepteert dat relaties over kunnen gaan en dat dat niet erg is.
De ander nooit veroordeelt. Ook al vind bepaalde gedragingen niet ideaal.
Alle verantwoordelijkheid hebt over je eigen gevoel, en niet over die van de ander.
Autonomie de basis van de liefde laat zijn.
Verlangens naar anderen niet als taboe of bedreiging ziet.
Elkaar niks verbiedt.

Dit boek geeft daarnaast een aantal tips om ons negatieve geloof te beëindigen en positieve en gelukbrengende patronen te creëren. Hier speelt meditatie en spirituele ontwikkeling een belangrijke rol in. Ook staan er meer praktische voorbeelden aspecten uit zo’n spirituele relatie in.

Ik lees mijn boeken altijd op de Kobo Libra 2, dus als je nog op zoek bent naar een e-reader kan ik je die zeker aanraden! 🙂

Wat ik ervan vond

Toen ik net begon met het boek, vond ik het wel erg eigenzinnig. Jan Geurtz leek heel erg op relaties tegen te zijn en daar ben ik het niet helemaal mee eens. Aan het einde van het boek werd duidelijk dat dat wel meevalt en dat hij vooral erg pro spirituele relatie is. Ik vind bepaalde aspecten van de spirituele relatie mooi en inspirerend. Ik ben zelf ook een erg zelfstandig type dat niet graag afhankelijk is van een ander. Aan de andere kant kan ik me ook goed voorstellen dat niet iedereen gelukkig zou worden van zo’n spirituele relatie.

Het boek heeft me inzicht gegeven in waar onze drang naar bevestiging vandaan komt. Liefde en aandacht is soms inderdaad echt te vergelijken met een verslaving. Ik ga de tips uit het boek om dit negatieve geloof te beëindigen zeker gebruiken. Misschien is dat wel minder moeilijk dan je denkt.

Een nadeel is dat ik het boek niet erg lekker weglas. Ik heb het meerdere keren bij de bieb opnieuw moeten lenen, omdat ik niet altijd de motivatie had om verder te lezen. Het boek is vooral informatief en niet met een bepaalde verhaallijn of veel leuke voorbeelden geschreven. De schrijfstijl was dus ook vooral serieus en niet informeel. Toch zou ik het boek Verslaafd aan Liefde aanraden aan anderen. Het is een hele nieuwe kijk op liefde en relaties, wat ik nu en in de toekomst zeker in m’n leven ga implementeren.

Dit artikel bevat affiliate links. Dit zijn links waarover ik een kleine commissie krijg als je vervolgens op de website bestelt 🙂